هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه باورهای معرفت شناختی و نگرش به رفتارهای کمک طلبی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 88-1387 تشکیل می دادند. به همین منظور، تعداد 382 دانش آموز از طریق روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پرسشنامه های باورهای معرفت شناختی (شومر، 1990) و رفتارهای کمک طلبی (قدم پور و سرمد، 1382) توسط این دانش آموزان تکمیل شدند. در این پژوهش همچنین میانگین نمرات نهایی به عنوان متغیر وابسته مورد استفاده قرار گرفت و تحلیل رگرسیون چندگانه و همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها اجرا شد. نتایج نشان داد که:-1 پیشرفت تحصیلی با باورهای معرفت شناختی دانش ساده/ قطعی، یادگیری سریع/ ثابت و اجتناب از کمک طلبی همبستگی منفی و معنی دار ولی با پذیرش کمک طلبی همبستگی مثبت و معنی دار دارد.-2 پذیرش کمک طلبی با باور معرفت شناختی یادگیری سریع/ ثابت و اجتناب از کمک طلبی همبستگی منفی و معنی دار ولی با دانش ساده/ قطعی همبستگی مثبت معنی دار دارد.-3 باور معرفت شناختی یادگیری سریع/ ثابت بهترین پیش بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود و دانش ساده/ قطعی و پذیرش کمک طلبی در اولویت بعدی قرار داشتند.

مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی پایایی و اعتبار پرسشنامه نگرش افراد نسبت به کمک طلبی پزشکی بود. روش پژوهش حاضر هنجاریابی از نوع آزمونسازی است و بر این اساس روش مورد استفاده توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانشجویان رشته روانشناسی دانشگاه پیام نور تهران جنوب که در 1395 مشغول به تحصیل می باشند، تشکیل دادند که تعداد آنها 1100 نفر بود. از جامعه مذکور نمونه ای به تعداد 220 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری آلفایکرونباخ، دو نیمسازی آزمون جهت بررسی پایایی و تحلیل عاملی اکتشافی و تایید و ضریب همبستگی جهت بررسی روایی پرسشنامه استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان دهنده رابطه معنادار مثبت بین نگرش افراد نسبت به کمک طلبی پزشکی و رفتار کمک طلبی بود.

با هدف تعیین تاثیر اهداف پیشرفت وابسته به موقعیت و سطح توانایی بر رفتار و نگرش کمک طلبی تحصیلی، تعداد 114 دانش آموز پسر پایه دوم راهنمایی با توانایی متفاوت در حل مسایل ریاضی (پایین، متوسط، بالا) انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت انفرادی در شرایط تکلیف درگیر و یا خوددرگیر به حل مسایل دشوار ریاضی پرداختند. یافته ها نشان داد که دانش آموزان در شرایط تکلیف درگیر بیشتر اقدام به کمک طلبی نموده و هدف از آن را بهبود یادگیری و رسیدن به موفقیت بیان می کنند. در مقابل در شرایط خوددرگیر، دانش آموزان کمتر به جستجوی کمک پرداخته و هدف از اقدام به کمک طلبی را دشواری تکلیف بیان می دارند. همچنین یافته ها بر این دلالت دارد که سطح توانایی دانش آموزان بر ماهیت کمک طلبی تاثیر می گذارد اما بر میزان کمک طلبی تاثیر معناداری ندارد. به علاوه دانش آموزانی که بیشتر به جستجوی کمک اقدام می کنند در انجام مسایل بعدی به صورت انفرادی و مستقل به موفقیت بیشتری نایل می شوند.

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه دانش فراشناخت (راهبردهای شناختی و فراشناختی)، نظریه های ضمنی هوش و نگرش به رفتارهای کمک طلبی با عملکرد ریاضی دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم راهنمایی شهرستان تبریز در سال تحصیلی 91-90 بود. در این پژوهش تعداد 375 نفر با بهره گیری از نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های راهبردهای یادگیری، نظریه ضمنی هوش، رفتارهای کمک طلبی و همچنین آزمون محقق ساخته عملکرد ریاضی استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه هم زمان یا استاندارد مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که: نگرش به رفتارهای کمک طلبی (پذیرش کمک طلبی) به طور معنی داری با عملکرد ریاضی دانش آموزان رابطه دارد. نظریه های ضمنی هوش (هوش ذاتی و هوش افزایشی) با راهبردهای شناختی و فراشناختی رابطه مثبت و معنی دار داشت ولی رابطه باور هوشی ذاتی با پذیرش کمک طلبی منفی و معنی دار بود. بین استفاده از راهبردهای شناختی و فراشناختی ارتباط مثبت و معنی دار به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر پذیرش کمک طلبی به طور معنی داری عملکرد ریاضی را پیش بینی می کند.

سابقه و هدف: مشکلات سلامت روان در دوره نوجوانی از شیوع بالایی برخوردار است و دانش آموزان به عنوان قشر فعال جامعه، تحت تاثیر این مشکلات قرار می گیرند. در این زمینه سواد سلامت روان و کمک طلبی روانشناختی حرفه ای از مولفه هایی هستند که در پیشگیری، تشخیص و درمان به هنگام اختلالات روانی اهمیت دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سواد سلامت روان با نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای در دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر آمل در سال تحصیلی 1402-1401 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی است که در دانش آموزان دبیرستانی شهر آمل در سال تحصیلی 1402-1401 انجام شد. با نمونه گیری به روش تصادفی چندمرحله ای، تعداد 416 دانش آموز در مطالعه شرکت کردند که با در نظرگرفتن معیارهای ورود و خروج، 357 نفر از آن ها وارد آنالیزها شدند. از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و تحصیلی، مقیاس سواد سلامت روان و فرم کوتاه مقیاس نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای جهت جمع آوری داده ها استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22، آمار توصیفی، مدل رگرسیون خطی تعمیم یافته تک متغیره و چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی شرکت کنندگان برابر با 0/645±16/62 سال بود و 52/4 درصد آن ها پسر بودند. هم چنین اکثر آن ها در پایه تحصیلی یازدهم و رشته فنی و حرفه ای مشغول به تحصیل بودند. نتایج نشان داد میانگین سواد سلامت روان و نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای در دانش آموزان به ترتیب برابر با 9/17±78/32 و4/31±15/70 می باشد که تقریبا در محدوده متوسط قرار داشتند. هم چنین بعد توانایی شناسایی اختلالات روانی از بیش ترین میانگین (23/34) و بعد آگاهی از عوامل خطر از کم ترین میانگین(5/12) در میان ابعاد مولفه سواد سلامت روان برخوردار بودند. نتایج رگرسیون خطی تعمیم یافته تک متغیره نشان داد نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای با سواد سلامت روان دانش آموزان، ارتباط مثبت و معناداری دارد(0/05< P). بنابر نتایج رگرسیون خطی تعمیم یافته چندگانه نیز نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای، جنسیت دختر و تحصیلات مادر با سواد سلامت روان دانش آموزان ارتباط معناداری داشتند (0/05< P). سایر متغیرهای جمعیت شناختی و تحصیلی با سواد سلامت روان دارای ارتباط معنی داری نبودند(0/05< P). استنتاج: با توجه به رابطه مستقیم و معناداری که بین سواد سلامت روان و نگرش به کمک طلبی روانشناختی حرفه ای در دانش آموزان وجود داشت؛ پیشنهاد می شود که مدیران و مسئولین آموزشی و بهداشتی تدابیر لازم را جهت ارتقاء سواد سلامت روان دانش آموزان اتخاذ نمایند تا موجب افزایش تمایل آن ها نسبت به دریافت حمایت های روانشناختی در مواقع مورد نیاز گردد. هم چنین ایجاد شرایط مناسب جهت آموزش و ارتقای سواد سلامت روان اولیای دانش آموزان نیز اهمیت دارد تا بتوانند نقش موثرتری در بهبود و ارتقای سلامت روان خود و فرزندانشان داشته باشند.

هدف پژوهش مقایسه رفتار کمک طلبی در دانش آموزان دارای اختلال ریاضی با دانش آموزان عادی است. در کل تعداد 60 دانش آموز (30 نفر دانش آموز عادی و 30 نفر دانش آموز دارای اختلال ریاضی) در یک طرح علی - مقایسه ای شرکت کردند. برای تشخیص اختلال ریاضی از دانش آموزان آزمون ریاضی کی مت گرفته شد. همچنین دانش آموزان عادی به روش نمونه گیری خوشه ای از سه ناحیه آموزش و پرورش شهر کرج انتخاب شدند. هر دو گروه دانش آموزان از لحاظ بهره هوشی، تحصیلات والدین و سن همتاسازی شدند. یافته ها نشان داد میانگین رفتارهای کمک طلبی در دانش آموزان عادی در مقایسه با دانش آموزان دارای اختلال ریاضی تفاوت معناداری دارد. همچنین در رفتارهای اجتناب از کمک طلبی، دانش آموزان دارای اختلال ریاضی در مقایسه با دانش آموزان عادی میانگین بالاتری داشتند. افزون بر این یافته ها بین رفتارهای کمک طلبی در بین دانش آموزان پسر و دختر تفاوتی نشان نداد. چنان چه یافته های پژوهش نشان داد دانش آموزان دارای اختلال ریاضی از رفتارهای کمک طلبی برای حل مسائل کمتر سود می برند. کمک طلبی یک راهبرد اساسی خودنظم بخشی برای حل مساله است. تلویحات نظری و کاربردی یافته ها مورد بحث قرار گرفت.

هدف از این پژوهش، بررسی رابطة بین هدف های پیشرفت و دوستی با رفتار کمک طلبی سازگار، با واسطه گری فایده و تهدید ادراک شده کمک طلبی بود. شرکت کنندگان پژوهش شامل 120 دانش آموز دختر متوسطه اول مدارس استعداد درخشان اهواز که با روش سرشماری، و 120 دانش آموز دختر متوسطه اول مدارس عادی که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند بودند. مشارکت کنندگان پنج پرسش نامة هدف های پیشرفت، هدف های دوستی، کمک طلبی، فایده ادراک شده کمک طلبی و تهدید ادراک شده کمک طلبی را در محل کلاس های خود تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار AMOS و در قالب تحلیل مسیر تحلیل شدند. نتایج نشان داد که، هدف تبحرگرا و دوستی گرا رابطه مثبت مستقیمی با فایده ادراک شده کمک طلبی دارند؛ همچنین با کمک طلبی سازگار رابطه مثبت غیرمستقیم دارند. هدف های عملکردگرا، عملکردگریز و دوستی گریز رابطة مثبت مستقیمی با تهدید ادراک شده کمک طلبی دارد، همین طور با کمک طلبی سازگار رابطه منفی غیر مستقیم دارند. هدف تبحرگریز نیز با فایده ادراک شده کمک طلبی رابطه منفی دارد. علاوه بر این، استفاده از آزمون بوت استراپ نشان داد که نقش واسطه ای فایده ادراک شده کمک طلبی در رابطه بین هدف تبحرگرا و دوستی گرا با کمک طلبی سازگار معنادار است. همچنین، این آزمون نشان داد که تهدید ادراک شده کمک طلبی نقش واسطه ای معناداری بین هدف های عملکردگرا، عملکردگریز و دوستی گریز با کمک طلبی سازگار دارد. به علاوه، در مقایسه گروه تیزهوش و عادی در مسیرهای هدف عملکردگرا به تهدید ادراک شده کمک طلبی، دوستی گرا به فایده ادراک شده کمک طلبی، و دوستی گریز به تهدید ادراک شده کمک طلبی، تفاوت بین دو گروه معنادار بود و نشان از آن داشت که سطح توانایی های تحصیلی دانش آموزان در برخی مسیرهای مدل نقش تعدیل کننده دارد.

هدف: این پژوهش با هدف، الگوی علّی رفتارهای کمک طلبی تحصیلی بر سرمایه روان شناختی با میانجیگری خودشکوفایی دانش آموزان پسر پایه دهم دوره دوم متوسطه شهر تهران انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از نظر رویکرد کمّی، و از نظر زمان گردآوری داده ها از نوع مقطعی و از نظر روش پژوهش همبستگی است. یافته ها: جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر پایه دهم دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1399-1398 تشکیل دادند، که از میان آنها، تعداد 510 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای رفتار کمک طلبی تحصیلی (ریان و پنتریج، 1997)، خودشکوفایی (جونز و کراندال، 1968) و پرسشنامه سرمایه روان شناختی (لوتانز، 2011) استفاده شد که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که رفتارهای کمک طلبی تحصیلی بر سرمایه روان شناختی در دانش آموزان تاثیر دارد. خودشکوفایی بر سرمایه روان شناختی دانش آموزان تاثیر دارد. همچنین رفتارهای کمک طلبی تحصیلی بر سرمایه روان شناختی با میانجیگری خودشکوفایی در دانش آموزان تاثیر دارد. میتوان گفت که افزایش سرمایه روان شناختی و خودشکوفایی میتواند موجب بهبود کمک طلبی تحصیلی در دانش آموزان شود.

هدف: در محیط دانشگاهی، دانشجویان به  فرصت های نویسندگی دانشگاهی نیاز دارند تا از آنها برای ورود به دنیای «نویسندگی دانشگاهی» حمایت کند و به آنها کمک کند هویت یک نویسنده دانشگاهی را کسب کنند. کمک طلبی علمی و فرهنگ مثبت اندیشی دانشگاهی از جمله زمینه ها و عواملی هستند که می توانند نگرش دانشجویان را نسبت به نویسندگی دانشگاهی تحت تأثیر قرار دهند. پژوهش حاضر با هدف شناسایی الگوی پیش بینی نگرش دانشجویان به نویسندگی دانشگاهی بر اساس مقوله های مذکور انجام گرفت.روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ گردآوری و تحلیل داده ها، توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه محقق اردبیلی به تعداد 3330 نفر کارشناسی ارشد و 866 نفر دکتری بود که نمونه ای با حجم 300 نفر به روش در دسترس انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های استاندارد، نگرش دانشجویان به نویسندگی دانشگاهی چئونگ و همکاران، کمک طلبی علمی ریان و پینتریچ و مثبت اندیشی دانشگاهی هوی و همکاران بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از روش های همبستگی و حداقل مربعات جزئی استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس. و اسمارت پی.ال.اس. تحلیل شدند.یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان دهنده معناداری همبستگی بین مؤلفه های مثبت اندیشی و کمک طلبی علمی با نگرش به نویسندگی است. با توجه به قابل قبول بودن مقدار پایایی ترکیبی و نسبت آن با دیگر شاخص ها، همچنین حصول نیکوئی برازش 43/0 که بیش از مقدار قابل قبول یعنی 25/0 و مقدار مطلوب یعنی 36/0 است، الگوی مفهومی پیش بینی شده روابط بین متغیرها دارای اعتبار مناسبی بوده است. ضریب مسیر کمک طلبی علمی 79/0(01/0p< و 03/22=t) و مثبت اندیشی دانشگاهی 54/0 (01/0p< و 51/8=t) بوده که به طور معناداری قدرت پیش بینی نگرش به نویسندگی دانشگاهی را دارند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، با حمایت از مثبت اندیشی دانشگاهی و بهبود زمینه کمک طلبی علمی از طریق ایجاد و حفظ فرهنگ خودکارآمدی جمعی، اعتماد جمعی، تأکید تحصیلی و همچنین ایجاد شرایط برای پاسخ به نیازهای علمی به واسطه تعاملات توسعه محور و پشتیبانی علمی از دانشجویان می توان جهت بهبود نگرش دانشجویان نسبت به نویسندگی دانشگاهی گام برداشت.